Zbiór esejów o rzeczach na niebie i ziemi, o których nie śniło się nawet filozofom, gdy Stanisław Lem już przewidywał przyszłe zdobycze rozwijającej się w zadziwiającym tempie nauki.
Książka wizjonerska, powstała w latach 60., gdy niewiele osób poważyłoby się wyobrazić sobie to, co Stanisław Lem opisał. I przewidział. Większość jego domysłów i fantazji znalazła odzwierciedlenie w rzeczywistości.
„Summę technologiae” czyta się i jednocześnie sprawdza, ile z prognoz autora stało się nieodłączną częścią ludzkiego życia: genetyka, bioinżynieria, internet... Sukces książce zapewniło również zestawienie ewolucji biologicznej z rozwojem technologii. Lem proponował, by inspirację dla wszelkich nowinek technicznych czerpać z natury. W końcu stworzyła ona niezawodne rozwiązania, testowane przez tysiące, a nawet miliony lat. Ten swoisty zwrot ku biologii miał jeszcze dalsze implikacje – autor podważył w pewnym momencie zasadność posiadania rozumu. Po co nam on, skoro zwierzęta mają instynkt? Komu innemu – niż Lemowi – starczyłoby odwagi na publikowanie tak śmiałych teorii prawie pięćdziesiąt lat temu?
