Dit is geen boek dat vragen stelt en daarop antwoord geeft. Deze bladzijden zijn een beschrijving van een strijd, en aan deze strijd nemen alle delen van de ziel deel: de herinnering aan thuis, de ouders, de pastorale van de Karpatenbergen, de grootouders en de vele lichten die toen naar mijn ziel stroomden. Daarna kwam de oorlog, alles wat hij verwoestte en de littekens die hij achterliet. En ten slotte de lange jaren in Israël: het werken op het land, de taal, de pijn en ellende van de jeugd, de universiteit en het schrijven. In een spaarzaam, meeslepend proza vertelt Het verhaal van een leven over een onwaarschijnlijke levensloop, die begon in een klein dorpje in de Oekraïne. Aharon Appelfeld groeide beschermd op in een kleine gemeenschap. Dan, op zevenjarige leeftijd, eindigt zijn jeugd als zijn moeder wordt vermoord door de nazi's en Aharon en zijn vader naar een concentratiekamp worden gedeporteerd. Aharon weet uit het kamp te ontsnappen en drie jaar lang dwaalt hij door uitgestrekte bossen om te overleven. Hij wordt opgenomen in het Rode Leger, dient in veldkeukens en komt vervolgens in Italië terecht. In 1946 bereikt hij ten slotte Palestina, waar een nieuwe toekomst wacht. Appelfeld verhaalt over de geschiedenis en overleven, over zijn pogingen om zijn identiteit te definiëren, over de zoektocht naar zijn stem in de literatuur en naar de rol van een kunstenaar in een ontregelde maatschappij. Het verhaal van een leven is een indringend document over een ongekend bewogen leven uit de twintigste eeuw.
