Platoński dialog „Kriton” przedstawia rozmowę pomiędzy Sokratesem a jego przyjacielem Kritonem. Filozof oczekuje w więzieniu na wykonanie wyroku kary śmierci, a odwiedzający go przyjaciel namawia go na ucieczkę. Rozmowa taka prawdopodobnie nigdy nie miała miejsca, jednak posłużyła Platonowi do przedstawienia argumentów Sokratesa przeciwko ucieczce i za poddaniem się wyrokowi. Sokrates powołuje się tutaj na swoistą umowę społeczną: mimo że nie zgadza się on z wydanym na niego wyrokiem, gotów jest go przyjąć z uwagi na szacunek do prawa, którego należy przestrzegać. W dialogu zestawiono również kwestie moralności jednostki z jej obowiązkami wobec ogółu oraz zaprezentowano przesłanki pacyfizmu moralnego reprezentowanego przez Sokratesa: sprzeciwiać się złu można tylko na drodze przekonywania, a nie odpłacaniem złem za zło. „Kriton” stanowi kontynuację dzieła „Obrona Sokratesa” opisującego proces Sokratesa zakończony skazaniem filozofa na śmierć.
