Madeleine Albright is in 1997 net benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken van de VS als ze tot de ontdekking komt dat haar grootouders van vaderszijde Joods waren en zijn omgebracht in de Tweede Wereldoorlog. Het is een grote schok; haar ouders hebben dat deel van hun familiegeschiedenis altijd voor haar verzwegen. De ontdekking is het begin van een zoektocht naar de wortels van haar familie, maar ook naar de gecompliceerde geschiedenis van Tsjecho-Slowakije, het land waarin Albright de eerste jaren van haar leven opgroeide en dat haar familie bij het utibreken van de oorlog is ontvlucht. Haar jeugd bracht ze door in ballingschap, eerst in Londen en later in de Verenigde Staten. In Praagse winter doet Madeleine Albright verslag van de eerste twaalf jaar van haar leven. De jaren 1937-1948 omvatten zowel de invasie van de nazi's in Praag en het begin van de Holocaust alsook het einde van het fascisme en de opkomst van het communisme in de jaren na de oorlog. Ze laat zien hoe in deze perioden miljoenen burgers werden losgerukt uit hun vertrouwde omgeving en werden gedwongen om nieuwe rollen aan te nemen: die van leider in ballingschap of vrijheidsstrijder, verzetsheld of collaborateur, slachtoffer of dader.
