Z kolei elementy brutalne to tylko okruchy sprawiedliwości, na jaką zasługuje każda rzeczywistość. I tak z tych kart wyłania się „kraina świętości i cynizmu, cudzołóstw i miłości, komizmu i łez, zbrodni, kary i bezkarności oraz rozmaitych uzależnień”.
Zofia Król wykazała się dużą intuicją, pisząc przed laty w recenzji z pierwszej książki autora (Pająki pana Roberta): „Jeśliby Robert Pucek zamiast o pająkach napisał książkę o ludziach, przenikające istoty boskie światło widać byłoby nieco mniej.” Autor trzech tomów esejów i jednego tomiku poetyckiego napisał właśnie tę książkę. Zupełnie inną niż poprzednie, brutalną i czułą zarazem. Sprawdźcie sami.
